Twee prachtige vroedvrouwenpraktijken hadden de handen in elkaar geslagen. Door onze zorg efficiënter te organiseren, hoopten we onze vroedvrouwenpassie meer in balans met ons gezin te kunnen beleven.
Het resultaat is veel mooier dan wat we toen droomden, het bleek dat wanneer vroede(wijze)vrouwen samenkomen, talenten met elkaar gaan dansen. We groeiden uit tot een praktijk die overloopt van energie en goesting.
Eigenlijk stond het in de sterren geschreven dat onze droom nog veel mooier zou worden…
De avond en nacht van de lichtjestocht was ik van wacht voor Team Roze.
De wacht bleef rustig tijdens het feest, amper telefoontjes. Toen de meeste gezinnen vertrokken waren gingen Eva B. en ik alle lichtjes op de 5km lange tocht ophalen. Honderden lichtjes in een bakfiets.
Op een “normale” wacht had ik al lang in bed gelegen, die avond ging ik slapen rond middernacht. Voor een uurtje, want ik werd gebeld door Cindy die graag thuis wilde bevallen van haar eerste kindje. Op weg naar haar huis in Gentbrugge bedacht ik dat het bijzonder was dat ze net deze nacht weeën had gekregen en dat er straks misschien een kindje geboren zou worden thuis, vlakbij de Gentbrugse Meersen waar we net met zo veel mensen hadden genoten van een prachtige wandeling bij zonsondergang met een vleugje nevel.
De bevalling was mooi en verliep vlot, er werd een gezonde baby geboren. Net wanneer ik wilde controleren of er moest gehecht worden, ging mijn telefoon.
Ik kreeg Marie aan de lijn, ze had vandaag de lichtjestocht meegewandeld, het parcour was 100m van haar huis. Ze had al enkele uren buikpijn, maar nu werd het heel heftig. Ze wilde graag een vroedvrouwbevalling in het ziekenhuis. Omdat ik hoorde dat ze flinke weeën had, vertrok ik snel naar Marie. Mijn collega van Team Oranje bleef bij Cindy.
Gelukkig kwam ik na 5 minuten al aan, want Marie had persweeën. Geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. En plots werd nog een kindje in Gentbrugge geboren.
In de vroege ochtend reed ik naar huis, onderweg bedacht ik hoe bijzonder het was dat 2 kindjes vlot thuis werden geboren, zo vlakbij de Meersen waar al de lichtjes enkele uren geleden nog aan het branden waren.
Na enkele uurtjes slaap ging de telefoon alweer. Geen papa, mama of zwangere aan de lijn, maar wel een journalist van De Gentenaar. Zijn collega-fototgraaf (en ook papa van een Geboren in Gent-gezin) had tijdens de tocht mooie foto’s gemaakt en de redactie wilde graag een artikel. Of ik even tijd had voor een interview aan de telefoon? Ok dan :-)
Aankleden en met de fiets op huisbezoek bij Cindy, checken of alles goed gaat en genieten van een stralend gezin. Ook Marie was heel gelukkig met haar vlotte, onverwachte thuisbevalling. Het begon al wat te schemeren toen ik daar mijn collega van Team Roze aan de lijn kreeg. Of ik heel snel naar de Frederik Burvenichstraat in Gentbrugge wilde komen. Een baby had heel veel haast, want mama had persweeën en ze had geen zin meer om naar het ziekenhuis te vertrekken.
Heel snel op de fiets gesprongen en ongeveer 4 weeën na mijn aankomst, zag ik mijn collega een prachtig roze baby opvangen.
Die avond ben ik zo gelukkig naar bed gegaan, als een roosje heb ik geslapen.
Dagen, weken, maanden en jaren later ben ik nog steeds verwonderd over de honderden lichtjes in de Gentbrugse Meersen, de steun van de gezinnen die meewandelden en de magie van de 3 prachtige thuisbevallingen enkele uren nadien. Het stond in de sterren geschreven…
Lies.
